شب پنجم - "زهیر بن القین البجلی" یار باوفای امام حسین(ع) در حماسه کربلا

به نام خداوند مهربان

^{این شب مانند شب چهارم میان چند شهید کربلا مشترک است.}

^{شب پنجم به حبیب بن مظاهر و حضرت عبدالله بن حسن کودک هشت سالة امام مجتبی(ع) نیز منسوب است.}

^{عبدالله(ع) در شمار آخرین شهیدانی بود که پیش از شهادت امام حسین(ع) در ظهر عاشورا به شهادت رسید.}

^{زهیر، الگوی عاشقی کربلاست. او تا چند روز پیش، از دیدار حسین(ع) هراس داشت،}

^{اما پس از آن که به خیمه امام گام نهاد، هراسش به عشقی جاودانه بدل شد.}

^{بارقه نگاه حسین(ع) چنان در جانش اثر کرده بود که از همه هستی خود گذشت و از دنیا و خانمان گسست.}

^{او در این راه چنان پیش رفت که به یکی از فرماندهان سپاه آن حضرت تبدیل شد.}

از جمله خصوصیات زهیر(ع) عشقه به امام زمانش بود 

انسانی سخنور و شجاع 

 او آنچنان بر گفتار مسلط بود كه گاه از اومى‏خواستند در جمع حاضر شود و در دفاع از امام حسين(ع) سخن‏ بگويد.

او در شب عاشورا، هنگامى كه امام حسين(ع) اجازه رفتن به وى ‏داد، اظهار داشت:

«لا و الله لا يكون ذلك ابدا ا اترك ابن رسول‏الله(ص) اسيرا فى يد الاعداء و انجو انا؟! لا ارانى الله ذلك‏اليوم.»

 نه به خدا سوگند، هرگز چنين نخواهد بود. آيافرزند رسول خدا را در دست دشمنان اسير بگذارم و خود را نجات‏دهم؟!

خداى آن روز را به من نشان ندهد.

زهير، همانند ديگر ياران امام حسين(ع)، در مصاف با دشمنان ازمكتب و عقيده و امامش سخت دفاع كرد و در حمايت از محبوب ومقصودش،

لحظه‏اى كوتاهى نورزيد. ابو محنف مى‏نويسد: پس از شهادت‏حبيب، بار ديگر آتش جنگ بالا گرفت.

زهير بن قين همراه حر واردميدان شد. آن دو نبردى سخت كردند. هرگاه دشمن اطراف يكى رامى‏گرفت،

ديگرى به يارى‏اش مى‏شتافت و نجاتش مى‏داد تا اينكه حربه شهادت رسيد. آنگاه كه نماز خوف به امامت ابى عبد الله(ع)خوانده شد،

زهير بار ديگر به ميدان آمد و نبردى سخت آغاز كرد;

نبردى كه مانند آن ديده يا شنيده نشده بود. او همچنان كه بردشمن حمله مى‏كرد، چنين رجز مى‏خواند:

«انا زهير و انا ابن القين‏» «اذودكم بالسيف عن حسين‏»

من زهيرم و فرزند قين هستم و با شمشير خود شما را از حسين(ع)دور مى‏سازم.

 

سپس به طرف امام باز گشت و چون در مقابل امام قرار گرفت، چنين‏گفت:

فدتك نفسى هاديا مهديا اليوم القى جدك النبيا و حسنا و المرتضى عليا و ذا الجناحين الشهيد حيا

جانم فدايت‏ باد كه هدايت‏ يافت و هدايت گرديد.

امروز جدت‏پيامبر را ملاقات مى‏كنم، همچنين برادرت حسن و پدرت على مرتضى وآن شهيد زنده‏اى را كه خداوند دو بال به او بخشيد،

ملاقات خواهم ‏كرد.

پس از شهادت زهير، امام حسين(ع) بربالين وى آمد و چنين فرمود: 

اى زهير، خداوند تورا از رحمتش دور نگرداند و قاتلانت را لعنت كند;

شبيه آن لعنتى‏ كه مسخ‏ شدگان به شكل بوزينه‏ گان و خوكان را فرا گرفت

تشکر 

دریافت کد آهنگ