دلنوشته ملینا به عشقش

باز قلم به دست گرفته ام و دنبال واژه می گردم

ولی همه چیز در ذهنم طبق معمول مبهم است

میدانم تا شروع به نوشتن نکنم چیزی به ذهنم نخواهد رسید!!!

بیقرارم و دلم تنگ است تنگ عشقم...

عشقی که تا به حال معنایش را به درستی نمیفهمیدم

اما حالا با تمام وجودم حسش میکنم

همیشه با خودم میگفتم عشق چیست؟؟؟

ولی جوابی پیدا نمیکردم

تازه فهمیدم که عشق معنایی ندارد...

عشق را باید با تمام روح و جانت حس کنی

و چه زیباست واقعا...

عشق به ائلمان عزیزم

و حال من با تمام وجودم میفهمم حال آدمی که عاشق است

آدم عاشق ...

چه راحت میگذرد از خودش و همه چیزش به خاطر عشقش

حتی!!!

اگر بداند که این عشق سرانجامی ندارد!!!

عشق من٬ائلمان عزیزم عاشقانه دوستت دارم

عزیزم به خاطر تو از خودم و همه چیزم میگذرم

چرا که من عاشقم

و در این میان حقیقت تلخی است...!!!

دوستان روراست بگویم خود میدانم عاقبت این عشق را!!!

ولی من باز دوست دارم این حس را بی هیچ تمنایی...

عشق من همانند ماهی است که یک عمر درون آب بال بال میزند

ولی هیچ وقت طعم پرواز را نمیچشد

چه کنم نوشته آن کس که باید مینوشت سرنوشتم را...

ائلمان عزیزم میگفت :

بهشتی که تو توش نباشی جهنم است برام

پس من جهنم خدا را میخواهم ولی در کنار عشقم

ائلمان عزیزم به خاطر آرامشی که به قلبم هدیه دادی و

حس خوب عاشقی رو که در من ایجاد کردی

ازت ممنونم