سلمان هراتی

سلمان هراتی در سال ۱۳۳۸ در روستای مرزدشت تنکابن مازندران در خانواده‌ای مذهبی متولد

شد. درس‌های ابتدایی تا پایان دوران متوسطه را در زادگاهش خواند. سپس در دانشسرای

راهنمایی تحصیلی پذیرفته شد و پس از دو سال در رشته هنر ، مدرک فوق دیپلم اخذ کرد. وی

پس از پایان تحصیلات در یکی از مدارس روستاهای دور لنگرود مشغول تدریس شد.

تخلص او در اشعارش «آذرباد» بود و در شعرهايش ميتوانيم تاثير از سهراب سپهري و فروغ

فرخزاد را نگاه كنيم. او حتي يكي از شعرهايش را تقديم به سهراب سپهري كرده بود. دوستي

او با سیدحسن حسینی و قیصر امین‌پور زبانزد است. سیدحسن حسینی بعد از مرگ سلمان

يكي از بهترين آثار ادبيش يعني كتاب بيدل ، سپهري و سبك هندي را تقديم به او كرد و قيصر

امين پور هم كليات او را منتشر كرد.

تاریک کوچه های مرا آفتاب کن

با داغهای تازه دلم را مجاب کن



ابری غریب در دل من رخنه کرده است

بر من بتاب چشم مرا غرق آب کن



ای عشق ای تبلور آن آرزوی سبز

برخیز و چون سکوت دلم را خطاب کن



ای تیغ سرخ زخم کجا می روی چنین

محض رضای عشق مرا انتخاب کن



ای عشق زیر تیغ تو ما سر نهاده ایم

لطفی اگر نمی کنی اینک عتاب کن