فراسو .. :)

در فراسوی مرز های تنت تو را دوست می دارم .

آینه ها و شب پره های مشتاق را به من بده

روشنی آب و شراب را

آسمان بلند و کمان گشاده ی پل

پرنده ها و قوس و قزح را به من بده

و راه آخرین را

در پرده ای که می زنی مکرّر کن .

در فراسوی مرزهای تنم

تو را دوست می دارم .

در آن دور دست بعید

که رسالت اندام ها پایان می پذیرد

و شعله و شور و تپش ها و خواهش ها به تمامی فرو می نشیند

و هر معنا قالب لفظ را وا می گذارد

چنان روحی که جسد را در پایان سفر ،

تا به هجوم کرکس های پایانش وانهد …

در فراسو های عشق

تو را دوست می دارم ،

در فراسو های پرده و رنگ .

در فراسو های پیکر هایمان با من وعده ی دیداری بده . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

احمد شاملو