پروفایل کاربر - amir_sakett

(متنِ زیر، انگیزشی نبوده و جزو مطالبِ زرد، شبه‌علمی، مثبت‌اندیشی‌های

رایج و سطحی نیست پس کاربردی در سراسر زندگیِ واقعی‌مان هست.)

«قسمت سوم»

بیشتر اوقات، ما می‌توانیم آگاهانه خاطراتِ خوش و شیرین را به یاد بیاوریم؛

اما تصور اینکه «کودکی‌مان شیرین بود»، یک افسانه است!

این بدان معنا نیست که در آن روزهای خردسالی، اوقات خوش و خوشایندی نداشتیم؛

بلکه زمانی که بچه بودیم، حس و حالِ ما از زندگی، چندان نیز خوب نبود چون

در ذهن یک کودک، اوضاع و اتفاق‌های اطرافش برایش قابل کنترل نیست مثلاً

باید بازی را متوقف می‌کردی چون وقتِ خواب رسیده بود؛

حتماً باید دست‌ها را می‌شستی؛

ریختنِ شیر روی میز، مادر را عصبانی می‌کرد؛

دویدن در کوچه و حیاط، نتیجه‌اش دو تا زخم سرِ زانوها بود؛

کلمات را جور دیگری تلفظ می‌کردی و نصیحتت می‌کردند؛

به بعضی از جاهای بدنت با کنجکاوی نگاه می‎کردی و می‌گفتند: نکن!

وقتی به سمت خیابان می‌دویدی با خشونت برت می‌گرداندند!

پس در بهترین موقعیت‌ها و حتی با داشتنِ بهترین والدین هم،

کودک هیچ اطمینانی نداشت که احساس‌های خوبش ادامه پیدا کند!

عدم توانایی و وابستگی کامل به دیگران، کودک را مدام در تجربه‌های قطع و وصل شونده از

شادی‌های بزرگ قرار می‌داد که با امر و نهیِ ناگهانی متوقف می‌شد

و مانع از تداوم احساس‌های خوب می‌گردید.

تنها برداشتی که می‌شد از این وضعیت فهمید این بود:

«شما همه کاره‌اید و من نیستم»

«شما خوب هستید - من نیستم»

ناتوانی انسانِ کوچک به دلیل فقدان دانش و شناختِ او از دنیای عظیم و

عجیب و غالباً ترسناکِ اطرافش افزایش می‌یابد.

وقتی بزرگ می‌شویم، فراموش می‌کنیم که دیدگاهمان در زمانِ کودکی نسبت به

دنیا چگونه بود و چیزها چه شکلی بودند و به نظر ما چگونه می‌آمدند!

بزرگ که می‌شویم فراموش می‌کنیم یک شب در بچگی چه دیدیم،

فراموش می‌کنیم دنیا چقدر ترسناک بود و ما چقدر ناتوان بودیم.

حتی فراموش می‌کنیم که روزی به این نتیجه رسیده بودیم که:

«من خوب نیستم - شما خوب هستید»

اما وقتی این نتیجه قطعی شد، برای همیشه در ذهن ثبت می‌شود چون

برداشتی است حقیقی از چگونگی زندگی و تلاش می‌کنیم همشه همین

نتیجه‌گیری خود را حفظ کنیم!

اگر چه این واقعیت فرضی که کودک برای خود می‌سازد شامل فرض‌های غلط

نیز باشد؛ اما به هر حال برای او واقعیت دارد!

به عقیدۀ ما اکنون برای نتیجه‌گیری در این مورد که همۀ کودکان قبل از زبان باز کردن به

چنین برداشتی می‌رسند، مدارک کافی در دست است.

به دوران کنونی خودتان فکر کنید:

وقتی که خود را در موقعیتی وابسته و ناتوان می‌یابیم؛

وقتی که مافوق‌مان ما را در تنگنا قرار می‌دهد؛

وقتی که هیچ راهی برای حل یک مشکل به عقل‌مان نمی‌رسد؛

وقتی که خسته می‌شویم؛

وقتی که بی‌پولیم یا مریضیم یا پیر شده‌ایم؛

وقتی که دیگران ما را نمی‌فهمند؛

وقتی که دربارۀ ما نامنصفانه قضاوت می‌کنند و...

بیشتر مردم در چنین موقعیت‌هایی احساسی کاملاً متفاوت

از «من خوب نیستم - شما خوب هستید» را تجربه می‌کنند.

وجود احساس «من خوب نیستم» دال بر آن است که...

ادامه دارد...