دختران آهن‌پرست و مردان روسپی

 به نام حضرت دوست

تصور می‌کردم که دختران سرزمینِ من، آهن‌پرست و جمال‌جو هستند!

تصویری که از «زنان و دختران» در ذهنم نقش بسته بود و تابلویی که جامعه

از آن در باورهایم نقاشی کرده بود، عکسی از یک آدم‌آهنیِ بی‌روحِ

سجده‌گر و ستایشگرِ بُت پولادین و آهنین بود!

عروسکی اهریمنی و سردِ سردِ سرد همچون آدم‌برفی!

این باورهای باطلِ باطن از چنین بانوهای وطن،

روز‌به‌روز در من بارور می‌شد و یار و یاورِ نگرش و بینشِ

من نسبت به «زن» گشته بودند تا این‌که کوله‌بارم را بستم

و همچون مارکوپولویی جهانگرد با روحیه‌ای جهان‌گشا،

عازم سفر به دیار و دنیای دختران گشتم و قدم در کشور

زنان نهادم!

سفر و سیر در سرزمین عجایب! (جهان زنان)

در قلب، ذهن، روان و بدن (منظور از لحاظ فیزیولوژیِ ای منحرف)

این مملکت (زنان) شروع به گشت‌وگذار نمودم، زبان آن کشور را

مطالعه کردم و تا جایی که ممکن بود دربارهٔ فرهنگ و رسوم و تاریخ

آن مرز و بوم مطالعه کردم و فهمیدم که تصوراتم، توهماتی بیش نبود!

متوجه شدم که مهم‌ترین چیزی که زنان از مردان می‌خواهند،

«قابل اطمینان» بودن است!

اطمینان و اعتماد به مردانگی‌اش، به محبتش، زلال بودن روحش،

درآمدی مکفی برای گذران زندگی (که محتاج کس‌وناکس نباشد)

همین!

برخی از ما مردها که مردانگی‌مان به باد رفته، روسپی‌ترین روسپی‌ها شده‌ایم!

آری فروختیم، شرفمان را، حیثیت‌مان را، عزت‌مان را و مردانگی‌مان را...

یک نر می‌تواند ۵ دختر را به انتر مبدل سازد و

یک مرد می‌تواند ۵ فا ح شه را به فرشته تبدیل نماید!

دولت و سایر عوامل را ولشون، بچسبیم به تغییر از خودمون...

اورمزدا...

به مردان سرزمینم سخن علی را بیاموز که فرمود:

مراقب افکارت باش که به گفتار تبدیل می‌شود؛

مواظب گفتارت باش که به رفتار؛

رفتار به عادت و عادت به شخصیت و شخصیت به «سرنوشتت» تبدیل می‌شود!

بفهمان که اکنون ریشه‌ها خشک شده؛ یعنی همان افکار!

حاصل افکار هرزه در آخر تبدیل به سرنوشت فاسد کشورمان گشته است

که این کشور نه شبیه ایران آریایی است و نه ایران علوی...

کریشنا...

ایزدا...

جملهٔ شریعتی را آوازه گوشمان و ملکهٔ ذهنمان نما که:

شرافت مرد، همچون بکارت دختر است، کافیست یک‌بار دریده شود...

امیرساکت! نیم‌کیلو باش! کچل باش!

اما

مرد باش...

سر و ته حرفم را این‌طور با سخنی از فروغ [با اندکی تغییر در ادبیاتش]

به‌هم بدوزم:

در عجبم از مردانِ فا ح شه‌پرورِ فحشاپسند شهرم

که می‌نالند از

نبود دختران پاک‌دامن...

روز که دیگه تموم شد

پس

شب دختررر مباااارک ای شیردختران سرزمین من!