مادر...

فرزندم
نمی دانم چند سال بعد قرار است بیایی
تا به یُمن حضورت
حس ناب مادر شدن را تجربه کنم
آرزویی که از روزهای کودکی ، داشتم
مثلا صبح که از خواب بیدار می شَوَم
اولین فکری که به ذهنم خطور کند
دیدن تو باشد
و شب بعد از اینکه برایت لالایی خواندم
به بستر خواب بروم
مثلا وقتی اولین قدم را برداشتی
یا اولین بار که با لحن شیرینت
مرا «مادر» خطاب کردی
قند در دلم آب شود و از عمق جان بخندم
و یا وقتی خودت را برایم لوس کردی
در آغوشت بگیرم و با بوسه و قلقلک
مسئله را حل و فصل کنم...
روز به روز رشد کردن و بالغ شدنت را ببینم
و هر روز و هرشب برایت شعر بخوانم
جانم به فدای خنده های شیرین و
زبان خوش و بسیار دلنشین تو

به همه مادران خسته نباشید و زنده باد عرض میکنم...

شب خوش خانم
درپناه حق