بهشت و دوزخ

عمر زاهد همه طى شد

«به تمناى بهشت»

او ندانست که در

«ترک تمناست بهشت»

این چه حرفیست که در

«عالم بالاست بهشت»

هر کجا وقت خوش افتاد

همانجاست بهشت ...!

دوزخ از تیرگی بخت درون من و توست

دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت...!