متفاوت ترین شبکه اجتماعی در ایران

بلاگ كاربران


پـرِ پـرواز ندارم
امّا
دلی دارم و حسرتِ دُرنـاها
و به هنگامی که مرغانِ مهاجر
در دریاچه‌ی ماه‌تاب
پارو می‌کشند،
خوشا رهــا کردن و رفتــن!
خوابی
دیگــر
به
مُردابی دیگر!
خوشا ماندابی دیگر
به
ساحلی دیگر
به
دریایی دیگر!
خوشا پر کشیدن، خوشا رهایی،
خوشا اگر نه رها زیستن، مُردن به رهایی!
آه، این
پرنده
در این قفسِ تنگ
نمی‌خواند

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


korosh_ts
ارسال پاسخ

hossein0011 :
متن زیبای بود لایک

درود و سپاس دوست گرامی..

شاملو

hossein0011
ارسال پاسخ

متن زیبای بود لایک