پروفایل کاربر - venus0

مــ❤ــن تــ❤ــو را نمی سرایم ...



" تــ❤ــو "

خودت در واژه ها می نشینی

و قلم را وسوسه می کنی

و شعر را بیدار می کنی...!

گاهی وقت ها... داشتن یه تــ❤ــو ... باعث می شود که حس کنی..

چیزی که تــ❤ــو را روی زمین نگه داشته...

جاذبه ی زمین نیست...
.

از میان باغ و بوستان......... در گذر باد صبا..
جمله خندان دید همه ان نسترن نرگس و یا اقاقیا..

جمعشان مست وُ........ پر از شوق و سرور.
جز شقایق که زجمع جدا .......و از شادی بدور.

بر شقایق گفت با تمسخر..که ای خونین جگر...
ان که یارت گر برفت..روُ بسوی ان یکی یار دگر...

محنت هجران........ چرا بر دل کنی انباشته....
او فراموش کن.چون چنین زخمی بدل بگذاشته..

گفت با او شقایق ای که دل.. بر دنیا داده ای...
هر دمی یاری زاینجا ....... یا انجا خوانده ای ..

با همه عاشق شدی....... راز گویی به او...
بر سروگوشش...... نغمه وُ اواز گویی به او.

ما دلی داشتیم ....... فرستادیم بر یار خود...
کو نشاید بشکنیم..... پیمان و هم ایثار خود...

دل اگر بر عشق دادی.... بمان تا انتها..
بر یکی جان ت بده..هرگزمکن بر او جفا..