پروفایل کاربر - samirashareghi73

روزی هزار بار با تو برخورد می کنم

و هر بار

اسمم را کجا شنیده ای؟

و چقدر چهره ام برای تو آشناست!

تقصیر چشم های تو نیست

اگر در نقطه های کور خانه زندگی می کنم

و تکرار می شوم هر روز

شبیه عطر بهار نارنج روی میز صبحانه

شبیه خطوط قهوه ای چای ته فنجان ها

و شبیه زنی در آینه که ابروهایش را برمی دارد و

فکر می کند دنیا در چشم های تو تغییر خواهد کرد

تقصیر چشم های تو نیست می دانم

این خانه تاریک تر از آن است که چهره ام را به خاطر بسپاری

و ببینی چگونه بوی مرگ از انگشت هایم چکه می کند

هر بار که نمی پرسی شعر تازه چه دارم

حق با توست، پوشیدن پیراهن حریر

و آویختن گوشواره های مروارید

حس شاعرانه نمی خواهد

و می شود آنقدر به نقطه های کور زندگی عادت کرد،

که با عصای سپید کنار هم راه برویم

و با خطوط بریل باهم حرف بزنیم.

عجب حکایتی شده فکر تو عادتی شده

که از سرم نمیره که از سرم نمیره

عجب روایتی شده عشقت عبادتی شده

خدا ازم نگیره خدا ازم نگیره

یه ماه میخواستم که دارم ای ماه شام تارم

تویی رفیق راهم ای غنچه ی بهارم

زنــدگــی زیبــاســت...

بــه زیبــایــی چــشـمـهـای پـــف کــــرده از... هــق هــق هـــای شـــبانـــه

بــه زیبــایــی بــغـض نــفــس گــــیر روزانـــه...

بــه زیبــایــی قــلـب تـکه تــکه شـده از... شـکـسـتــنـهـــای بـیـشــمــار

بــه زیبــایــی نـفـسـی کــه از تـنـگـی بالا نـمـیــاد

بــه زیبــایــی تـــمـــام شـــدن تـــدریجــی مــــن....