پروفایل کاربر - roozegar93

دوستان معجزه زندگيند.
گاه در اوج غم و غصه و درد،
يادی از خنده و يا لبخندی
گرهی از دل پردرد تو را وا بكند،
مرهم زخم تو پيدا بكند.
گرچه شايد، حتی، نه تو او را ديدی و نه اميد به ديدارش هست.
ولی از بوی خوش پاكی و زيبايی او که در این نزدیکی است، دل طوفان زده ات گرم شود.
و تو خود ميبينی غرق شادی شده ای.
همه، شادی شده ای. پس تو هم باور كن

به خودم قول میدهم که:
درست به همان اندازه که مشتاق موفقیت خود هستم ، مشتاق موفقیت دیگران نیز باشم

به خودم قول میدهم که:
اشتباهات گذشته را فراموش کنم و تمرکزم را روی دستاوردهای بزرگ آینده بگذارم

به خودم قول میدهم که:
همیشه سیمایی بشاش داشته باشم و به هر آفریده زنده ای که می بینم لبخند ببخشم

به خودم قول میدهم که:
آن قدر روی رشد خود وقت بگذارم که دیگر وقتی برای انتقاد از دیگران نداشته باشم

به خودم قول میدهم که:
آنقدر آزاده باشم که فرصتی به نگرانی ، آن قدربلند نظر که فرصتی به خشم ، آن قدر قوی که فرصتی به ترس و آن قدر خوشبخت که فرصتی به بدبختی ندهم

يادمان باشد از امروز جفايي نكنيم
گر كه در خويش شكستيم صدايي نكنيم
خود بتازيم به هر درد كه از دوست رسد
بهر بهبود ولي فكر دوايي نكنيم