پروفایل کاربر - rahatanha

من بودم و تنهایی و یک راه بی انتها
یک عالم گله و خدایی بی ادعا
گم شده بودم میان دیروز و فردا
تا تو را یافتم.. با تو خودم را یافتم
صدایت در گوشم پیچید
نگاهت در چشمانم نقش بست
نشان دادی به من آنچه بودم
آری، با تو رسیدم من به اوج خودم
نامم را خواندی.. گفتی بارانم
بارانی شد دل و چشمانم
آری بارانی شدم تا ببارم
اما ای کاش بدانی تویی آسمانم
بی تو نه معنا دارد باران
نه معنا دارد خورشید و نه رنگین کمان
ای که شبیه تر از خود به منی
بگو تا آخر راه با من هم قدمی

کسته شیشه قلبم کجایی مرحم دردم

تو را در غربت عشقم غریبانه صدا کردم

صدا کردم تو را هستی شنیدی و گذر کردی

مرا آواره و تنها گدای در به در کردی

تو را در نم نم بارون درون کنج تنهایی

پرستیدم وجودت را دلیل شور شیدایی

درون این قفس هرشب تو بودی و خدای تو

کویر خشک بی تابی صدای آشنای تو

دل من با نگاه تو چو گلخانه شکوفا شد

نگاه دلربای تو بهار سبز رویا شد

تو چون دریایی بی پایان دل من قطره ای بارون

نمی بینی اسیرت را در این تاریکی زندون

ستاره بودی و هر شب درون قاب چشمانم

طلوع می کردی و هر دم شدی آرامش جانم

مرا تنها رها کردی چرا رفتی؟ عزیز دل

تو را پیدا نخواهم کرد خیالی ، نازنینی

خیال باغ رویایی پر از افسوس یک باور

قلب عزیز لطفن بی جهت خودت را درگیر هر چیزی نکن ، کار تو فقط خون رساندن است فقط همین ...