نیما یوشیج

پیت پیت!... ندیده صبح چراغم
گورِ وی آمده ست تنِ او؛
آنگاه شب تنیده بر او رنگ
شب گشته بر تن‌اش کفنِ او.
می‌سوزد آن چراغ ولیکن،
دارد به دل به حوصله‌ی تنگ
طرحِ عنایتی.
با او هنوز هست به لب با شبِ دراز
هردم حکایتی...
ـــــــــــ
نیما یوشیج