بِخـند!

امشب دلم خواست

و باز تفالی به حـَضرت زدم؛

کتاب، حَمـد، قُل هُوَ الَه و نیّـتِ تـُو...

"عکس روی تو چو در آینه ی جام اُفتاد..."

نمیدانم حافظ با همه چنین میکند یا فقط برای دیوانه دیدنِ من،

هر بار از تو میسُراید!

شایدهم تو معنی بازگشتن را نمیدانی!

  اینبار سراغ تفسیرش نمیروم کتاب را میبندم خودم تفسیرش میکنم:

*آفرین اِی صاحب فال، هزار بار نـَه، هزار و یکبار تلاش کن برای نگه داشتن

فردی که دوست میداری،

برای از دست ندادن کـَسی که وفاداری را میفهمد،

مهربانی را دوست دارد،

اشک را میبوسد ...

صاحبِ فال، خبر خوشی برایت دارم، خواهشا خودت را کـُنترل کن،

دورانِ سختی ها تمام میشود و به مقصودت میرسی؛

یک_روز_قراراست_به صورت اتفاقی

#نگاه شما به هَم بـِخُورَد، پس به اُمیدِ خدا، خودت را آماده کن...*

حافظ، کاش در همان لحظه ساعتها از کار بیُفتد!

فرض کن یک شب زمستانی یا شاید هم روزش،این مهم نیست،

زمستانی بودنش مهمتر است چون

من احتمالا باز هم آب خُنک لازم شوم

و با یک نگاه پرت شوم به اعماق زمین و زمان، به خیلی قبلتر

و اینطور مصداقِ واقعی زنده شدنِ بعد از مرگ را به چَشم خواهی دید

و تو احتمالا راست راست به چشمهای من زُول خواهی زد

و بعد از چند لحظه میخندی، از همان لَبخندهای کَجـَکی اَت!

و با من به یادِ عمقِ دیوانگی ها خواهی اُفتاد

که حقیقتِ زندگی همان دیوانگی های کوچک و بزرگ،در لحظه تصمیم گرفتنهاست

***

هزار بار نَه هزار و یکبار مُرور کرده ام بعدش را

که اگر خواست دستم را بگیرد، من محکمتر میگیرم!

اگر خواست بنشینیم، قطعا خلوتترین نیمکت را انتخاب میکنم!

اگر خواست کمی قدم بزنیم، شانه به شانه اش راه می اُفتم!

خدا کند نَفَس کَم نیاورم...

تو به رویایِ این دیوانه میخندی، خُب من همین را میخواستم

بخند تا نشان از کَسی که آبانِ سالِ گذشته گُم کرده ام بگیرم

بخند از همان لبخند هایی که آدرسش را فقط خودمان میدانیم

من تَب کُنم برایت جانا تو بخند تا به دستِ هم دلتنگی را ریشه کَن کنیم

من و تو کنارِ هم... هیــس!

اَمان از حافظ اینبار فالِ سعدی میگیرم...

marya1370