گاهی
مرا به یاد آر
آن زمانی که
چشمانت خواب را نوازش می کند
و آغوشت عشق را نفس می کشد
به یاد آر
که زنی در من
دیوانه وار تو را
دوست داشت
اماناگهان
عشق را از روزهایش گرفتند
و درد را به شب های تنهایی اش
سنجاق کردند
او
نیمه شبی
با جهان بدرود گفت
و من سالهاست
سنگینی جنازه ی زنی را
به دوش می کشم
که حتی استخوان هایش
هنوز بوی عطر تو را می دهند .
فقط
گاهی
مرا به یاد آر