قلمت را بردار بنویس از همه ی خوبی ها

زندگی، عشق، امید

و هر آن چه برروی زمین زیباست

گل مریم

گل رز

روی کاغذ بنویس :

زندگی با همه تلخی هایش، زیباست

می آیی...
می روی...
بی آنکه بدانی وقتی میروی روحم در تنم جا نمیگیرد و وقت هایی که می آیی؛
آخ نگویم از وقت هایی که می آیی!
همه چیز به طرزِ عجیبی آرام میگیرد...

بوسیدمش..
دیگر هراس نداشتم
جهان پایان یابد..
من از جهان
سهمم را گرفته بودم...

آرامش به معنای آن نيست ڪه مشکلی وجود نداشته باشد يا ڪار سختی پيش رو نباشد.

آرامش يعنی در ميان بسیاری مشکل و کار سخت، دلی آرام وجود داشته باشد
،،،،،،،،،،،،،،،،مـــــــــهـــــربــــــــــون بــــــــــاش،،،،،،،،،،،،،،،

آدم هایی هستند که دلبری نمیکنند،
حرفهای عاشقانه نمیزنند،
چیز خاصی نمیگویند که ذوق کنی
آدمهایی که نمیخواهند عاشقت کنند..
اما عاشقشان میشوی!
ناخواسته دلت برایشان میرود…
این آدمها فقط راست میگویند
راست می گویند با چاشنی قشنگ ” مهر”
لبخند میزنند نه برای اینکه توجهت را جلب کنند،
لبخند میزنند چون لبخند جزئی از وجودشان است…
لبخندشان مصنوعی نیست، اجباری نیست
در لبخندشان خدا را میبینی….
اینها ساده اند
حرف زدنشان…
راه رفتنشان…
نگاهشان….
ادعا ندارند، بی آلایشند، پاک و مهربان

ببین رفیق زندگی دوتا پیچ داره...
اولیش: رفاقت
دومیش:مرگ
تو پیچ اول ببینمت تا تهش باهاتم

تو را دوست می‌دارم
بی آنکه بدانم تو ضرورتِ منی
آب را که می‌نوشی
هوا را که می‌بلعی
نمی‌فهمی جیره‌بندی چه مکافاتی‌ست
تنها در نبودِ تو بود
که فهمیدم
دوست داشتنِ تو
مایه‌ی حیات من است…

کمی برایم
عشق دم کن
عطر عاشقانه اش
با من
قند بوسه هایش
با تو …

کاش میشد به جای فصل امتحانات
فصل آغوش یار را هم داشتیم…
آنوقت خرداد
شهریور
دی
همه را مردود میشدم
و تا ابد حبس در آغوشت میشدم…