دلم برای دخترانه های وجودم تنگ شده

ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ

ﺑﺮﺍﯼ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﻪ،ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ، ﻧﺎﺯ ﻭ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﯼ ﻣﻦ ﻭﺁﯾﯿﻨﻪ،ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪﻭ

ﺑﯽ ﺩﻟﯿﻞ، ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻬﺎﺭ ﻧﺸﺪﻧﯽ…

ﺣﺎﻻ ﺍﻣﺎ…

ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﻧﺎﺯﮎ ﻧﺎﺭﻧﺠﯽ ﺩﺭﻭﻧﻢ

ﭼﻪ ﺑﯽ ﻫﻮﺍ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ..

ﭼﻪ ﻗﺪﯼ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻃﺎﻗﺘﻢ..

ﺿﺮﺏ ﺁﻫﻨﮓ ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻣﯿﺰﻧﺪ !… ﭼﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﻭﺯﯼ،

ﺣﺎﻻ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻥ ﻫﻢ ﺭﺿﺎ ﻧﻤﯿﺪﻫﻢ،

ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺷﺪﻥ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ

ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻧﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ!!!

ﺟﺎﯼ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﯾﺨﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻗﻬﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﻭ ﭘﺮ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﻟﺤﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﻢ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺟﺪﯼ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯿﺒﺮﻡ… ﺩﺭ ﺍﻭﺝﺷﺎﺩﯼ ﻫﻢ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﯿﺪﻫﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ… ﭼﻪ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻠﻤﻪ ﯼﺧﺎﻧﻢ…

ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺍﺳﻤﺖ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯿﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ..

ﻭﺯﻧﻪ ﯼ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﺩ، ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻪ ..

ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻭﺯﻧﺸﺎﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻧﺸﻮﺩ

ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺯﯾﺮ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺍﺵ ﺑﻤﯿﺮﺩ