+5

بس کن دل من ارام،فریاد زدن کافیست

این عشق پدر نامرد،سهم منه تنها نیست

درگیر تبی سردم،ویرانه ام از طوفان

چشمانم دلم هر شب،همدل شده با باران

من آیه ایی از دردم،درحسرت آزادی

محکوم به لبخندم،با یک غم پنهانی

احساس و جنون در من، خشکید فرو پژمرد

وقتی که دلم تنها، در حسرت عشقش مرد

من سردم و در قلبم،جز درد نمیبینم

من تکه یخی تنها،همبستر خورشیدم

میمیرم و او شاید، این خسته ی زخمی را

در کنج دلش امشب،یادی بکند تنها

ای ساده دلم نشکن،این بازیه تقدیر است

سهم تو و من از عشق، این قصه ی غمگین است

آن کس که تو را تاج جهانبانی داد

ما را همه اسباب پریشانی داد

پوشاند لباس، هر که را عیبی دید

بی عیبان را لباس عریانی داد

یک عالمه اتفاق دوره ام کرده اند
نه می افتند…
نه می روند…
فقط می رقصند!

نفرین به تو که با زیباترین نقاب به چهره دوست درآمدی
نفرین بر آن مرامی که اینگونه به اعتمادم خیانت کرد
نمیبخشمت…

به نامردی نامردان قسم جانا که نامردی

که نامردان خجل گشتند از بس که تو نامردی . .

هر که را دیدم خیانت کرد و رفت / هر که با من بود یار من نبود
هر که آمد بر دلم زخمی گذاشت / خود ندانستم از این غمها چه سود ؟

خیلے وقت است تظاهـــــر بـہ شـــادے میــڪـنم !

حرفـــ میزنم مثلـ همہ ...

اما ...

خیلے وقت استــ مرده امـــ !

خیلے وقت است دلم میخواهد روزه ی سـڪـوت بگیرم

دلم مے خواهد ببـــــــارم ...

و ڪـسے نپرسد چرا ... !

تو چہ می فهمے

ایـטּ روزها اداے زنده ها را در میـــــــآورم ...

ما را که خماریم به کافور انداز

در شط شراب و جوی انگور انداز

ما لنگه به لنگه ایم ای مرگ بیا

از پا درمان بیاور و دور انداز