سکوت آب

می تواند خشکی باشد و فریاد عطش

سکوت گندم

می تواند گرسنگی باشد و غریو پیروزمندانۀ قحط

همچنان که سکوت آفتاب

ظلمات است

اما سکوت آدمی

فقدان جهان و خداست

غریو را تصویر کن!

مستی به شکستن سبویی بند است

هستی به بریدن گلویی بند است

گیسو مفشان، توبۀ ما را مشکن

چون توبۀ عاشقان به مویی بند است

مرگ هم یک بهانه ست

باید از خود گذر کرد

زندگی، حس یک رودخانه ست.

زن ها وقتی می میرند

گل می شوند

این را از اعلامیۀ ترحیم فهمیدم.

+5