شخصی را قرض بسیار آمده بود.

شخصی را قرض بسیار آمده بود. تاجری کریم را در بازار به او نشان دادند که احسان می کند

آن شخص، تاجر سخاوتمند را در بازار یافت و دید که به معامله مشغول است و بر سر ریالی

چانه می زند،آن صحنه را دید پشیمان شد و بازگشت.

تو را که این همه گفت وگوی است بر دَرمی،

چگونه از تو توقع کند کَس کَرمی؟

تاجر چشمش به او افتاد و فهمید که برای حاجت کاری آمده است پس به دنبال او رفت و گفت

با من کاری داشتی؟

شخص گفت: برای هر چه آمده بودم بیفایده بود. تاجر فهمید که برای پول آمده است به

غلامش اشاره کرد و کیسه ای سکه زر به او داد.

آن شخص تعجب کرد و گفت:

آن چانه زدن با آن تاجر چه بود و این بذل و بخششت چه؟

تاجر گفت:

آن معامله با یک تاجر بود ولی این معامله با خدا…!

در کار خیر طرف حسابم با خداست او خیلی خوش حساب است.

آری،عزیزانم معامله با خدا ،قیاس نداره .

چه خوش گفت شاعر :

“تو نیکی کن و در دجله انداز

خداوند در بیابانت دهد باز