فقط تبر نیست که به درخت میزند.

فقط تبر نیست که به درخت میزند.

آب که پای درخت نریزی، میخشکد.

از درون میپوسد و خالی میشود.

آنوقت به کوچکترین بادِ خزانی فرومیریزد.

عاشقانه ها همیشه که با زخمِ جفا و خیانت سرنگون نمیشوند.

بیشترشان آب نمیخورند.

همان دوستت دارمهای هر روزه، همان نگاهها و ملاحتها، همانها پایشان ریخته نمیشود که

میمیرند...کمکم...آرام.