ما کاخ ندارم، که موزه اش کردن.

ما کاخ ندارم، که موزه اش کردن.

ما پول نداريم، که غارتش کردن.

هست در دو جهان خانه ی من ایرانم.

آن هم که چه نامردانه، چپاول کردن.

گر کاخ نداريم، به سینه دلم ما.

جای تو همرزم عزیز است، نه هر دشمن ما.

گر پول نداریم،توایی ثروت ما.

بهتر ز تو آزاده نباشد چنین ثروت ما.

اینک که چپاول شد است، ایرانم.

ما خواب نبودم که بردند ز ما یارانم.

هر کس بطریقی ز ما حقی برد.

گو بر پدرش که حق ما را او خورد.

از ثروت ما ساخته است او کاخی.

ما ایم که در حسرت نان می خوابیم.

چون خالق من بر منو او بیدار است.

مرگش به عذاب ایزدی دشوار است.