میثم مطیعی(بخشی از نوحه)

چه سروی الله اکبر

چه شیری فرزند حیدر

سوی میدان

میرود شادان

من دلم و خون و دیده ام تر

نمیبینی بی سپاهم

غریبم بی تکیه گاهم

دلت می آید که بگذاری

برداررا بی برادر

عباس

سقای من

ماه زیبای من

سرو رعنای من

نرو

پراست از غصه صدایم

پریشانم در هوایت

نماند از تو یادگاری جز بین نخلستان ردپایت

ز چشمانت چشم بد دور

سرت سالم دشمنت کور

درنگی کن ای برادر تا ان یکادی خوانم برایت

"ضربه برفرق عمو 

منشا تاریخ عزاست

ولین مرحله غارت خلخال اینجاست

بعد عباس حرم امنیتش کامل نیست

موسم ریختن کعبه ی آمال اینجاست

هرکسی تکه ای از قامت اورا برده

فقط از آن قد چون سرو

دوتا بال اینجا مانده

برادرم عباس

گرچه افتاده ای از اسب

برادر برخیز

فاطمه مادرمان

خسته و بیحال اینجاست"