"ره بی بازگشت"

به قبرستان گذر کردم کم و بیش

بدیدم قبر دولت مند و درویش

نه درویش بی کفن در خاک خفته

نه دولت مند برد جز یک کفن بیش

کسی با خود نبرد از مال دنیا

به جز یک پیرهن ، تنهای تنها

همان پیراهنی کز جیب عاریست

که آن پیراهن از نقدینه خالیست

آهای دروازه بان شهر شیراز

سلام ای تخت جمشید پر از راز

درود ای حافظ ، ای ارزنده شاعر

سپاس ای سعدی صد نکته پرداز

تو ای عاشق ترین عاشق به ایران

تو ای گنجینه ساز قهرمانان

تو ای فردوسی ، ای والاترین مرد

که عزت را تو بخشیدی به ایران

کجا رفت کوه نور و تخت طاووس

چه شد آن شاعر ارزنده ی طوس

چه شد غار کلات و گنج نادر

که جغد پیر ، بر بامش زند هو

تو ای غول سیاه آهنین پا

بران آهسته تر ، خوابیده این جا

که اینجا گور خیام است ، خیام

که نیشابور خیام است ، خیام

خوشا آنان که اصلا بی نیازند

به محراب محبت در نمازند

خوشا آنان که در ویرانه دل ها

یه قصری از محبت ها بسازند

به قبرستان گذر کردم کم و بیش

بدیدم قبر دولت مند و درویش

نه درویش بی کفن در خاک خفته

نه دولت مند برد جز یک کفن بیش

به نعمت های هستی بخش مطلق

به نور پر فروغ ساطع از حق

نمی ارزد جهان ، غافل بمانی

نبندی راه باطل از ره حق

آهای خلق خدا ، هشیار باشید

سفر آغاز شد ، بیدار باشید

ره بی بازگشت در پیش دارید

مبادا غافل و در خواب باشید