هر چیزی وقتی دارد !
نفس هم که باشی دیر برسی من رفته ام........................!

دلگیرم از عشقهایی که مثل حلقه های قلیان اول بزرگ میشوند و بعد محو.................

دل من دیر زمانیست گه می پندارد
دوستی نیز گلی
است
مثل نیلوفر و یاس
ساقه طرد ظزیفی دارد
بی
گمان سنگدل است آنکه روا می دارد
جان این ساقه
نازک را
دانسته بیازارد

********************

از دوست به يادگار دردي دارم
كاين درد به صد
هزار درمان ندهم

دل من دیر زمانیست گه می پندارد
دوستی نیز گلی
است
مثل نیلوفر و یاس
ساقه طرد ظزیفی دارد
بی
گمان سنگدل است آنکه روا می دارد
جان این ساقه
نازک را
دانسته بیازارد

********************

از دوست به يادگار دردي دارم
كاين درد به صد
هزار درمان ندهم

مهربانيت را به دستي ببخش ؛ که مي داني با او خواهي ماند ....
وگرنه حسرتي مي گذاري بر دلي که دوستت دارد ... !!!

چه کسی میگوید که گرانی شده است!دوره ی ارزانی است!دل ربودن ارزان >دل شکستن ارزان>
آبرو قیمت یک تکه ی نان و دروغ از همه چیز ارزان تر !قیمت عشق چقدر کم شده است.کمتر از آب گل آلود روان.................

چه فرق میکند کجا زندگی کنی !
وقتی زبانت را نفهمند همه جاغریبه ای!

دوست یعنی اون جمله های ساده و بی منظوری که میگی و خیالت راحته که ازش هیچ سوء تعبیری نمی شه.

دوست یعنی یه دل اضافه داشتن برای اینکه بدونی هر بار دلت می گیره یه دل دیگه هم دلتنگ غمت می شه.

دوست یعنی وقت اضافه ... یعنی تو همیشه عزیزی حتی توی وقت اضافه.

دوست یعنی تنهایی هامو می سپرم دست تو چون شک ندارم می فهمیش ...

دوست یعنی یه راه دو طرفه٬ یه قدم من، یه قدم تو ... اما بدون شمارش و حساب و کتاب.

دوست یعنی من از بودنت سربلندم نه سر به زیر و شرمنده.

دوست یعنی اون جمله های ساده و بی منظوری که میگی و خیالت راحته که ازش هیچ سوء تعبیری نمی شه.

دوست یعنی یه دل اضافه داشتن برای اینکه بدونی هر بار دلت می گیره یه دل دیگه هم دلتنگ غمت می شه.

دوست یعنی وقت اضافه ... یعنی تو همیشه عزیزی حتی توی وقت اضافه.

دوست یعنی تنهایی هامو می سپرم دست تو چون شک ندارم می فهمیش ...

دوست یعنی یه راه دو طرفه٬ یه قدم من، یه قدم تو ... اما بدون شمارش و حساب و کتاب.

دوست یعنی من از بودنت سربلندم نه سر به زیر و شرمنده.

می گویند قلب هر کس به اندازه ی مشت بسته ی اوست

اما من قلبهایی را دیده ام که به اندازه دنیایی از محبت عمیقند.

دلهای بزرگی که هیچگاه در مشتهای بسته جای نمی گیرند ؛

مثل غنچه ای با هر تپش شکفته می شوند.

دلهای بزرگی که مانند کویر نامحدودند و تشنه اند تا اینکه ابر محبت ببارد.

در عوض دلهایی هم هستند که حتی از یک مشت بسته کوچک هم کوچکترند

دلهایی که شاید وسیع هم بتوانند باشند اما بیش از یک بند انگشت

هم عمق ندارند و تو هرگاه خواستی بدانی قلبت چقدر بزرگ است

به دستت نگاه کن وقتی که “مهربانی” را به دیگران تعارف می کنی …