روزگارم این است:
دلخوشم با غزلی
تکه نانی، آبی
جمله ی کوتاهی
یا به شعر نابی
و اگر باز بپرسی گویم:
دلخوشم با نفسی
حبه قندی، چایی
صحبت اهل دلی
فارغ از همهمه ی دنیایی
دلخوشی ها کم نیست، دیده ها نابیناست…

انسانها ، به میزان حقارتشان توهین میکنند
به میزان فرهنگشان عشق می ورزند،
به میزان هویتشان به دیگران احترام می گذارند ،
به میزان کمبودهایشان آزارت میدهند

هر چه حقیرتر باشند، بیشتر توهین میکنند تا حقارتشان را جبران کنند!
هر چه فرهنگشان غنی تر باشد ، بیشتر به دیگران عشق میدهند
هرچه هویتشان عمیق تر باشد ، محترمانه تر رفتار میکنند

به اندازه درکشان می فهمند
و به اندازه شعورشان ، به باورها و حرفهایشان عمل میکنند....

مردم شهر سیاه
خنده هاشان همه از روی ریاست!
دلشان سنگ سیاست!
ما در این شهر دویدیم و دویدیم؛ چه سود؟
هر کجا پرسه زدیم،
خبر از عشق نبود!
وتو ای مرغ مهاجر که از این شهر گذر خواهی کرد؛
نکند از هوس دانه ی گندم به زمین بنشینی…

ﺑﻪ ﮐﺴﻲ ﮐﻴﻨﻪ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ
ﺩﻝ ﺑﻲ ﮐﻴﻨﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﺮ ﺑﻮﺭﺯﻳﺪ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻬﺮ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺩﺳﺖ ﻫﺮ ﺭﻫﮕﺬﺭﻱ ﺭﺍ ﺑﻔﺸﺎﺭﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﻲ
ﺑﻮﺳﻪ ﻫﻢ ﺣﺲ ﻗﺸﻨﮕﻲ ﺍﺳﺖ
ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭ
ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭ
ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺑﻔﺸﺎﺭﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ
ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻣﻲ ﺁﻏﻮﺵ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﻧﺰﻧﻴﺪ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﺸﮏ
ﭘﺮﮔﻨﺠﺸﮏ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﭘﺮﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﺒﻮﺳﻴﺪ
ﭘﺮ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﻧﺴﺘﺮﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ
ﻳﺎﺱ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﮐﻨﻴﺪ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻻﻟﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺴﺖ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ
ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯﻳﺪ
ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪﺧﺪﺍ
ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ
ﻫﺮﮐﺠﺎ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ
ﺳﻘﻒ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ

"ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﻣﺸﻴﺮﻱ

یکتور هوگو میگه:
آدم ها در دو حالت همدیگر را ترک می کنند،
اول اینکه احساس کنند کسی دوستشون نداره،
دوم اینکه احساس کنند یکی خیلی دوستشون داره!

آدمها شبیه حرفهایشان نیستند...
ساده لوح نباش!!!
هیچكس دیگری را،
برای چیزی كه هست دوست ندارد!
علاقه ی آدمها به هم
از نیازهایشان شروع میشود
نیازهای كه شاید روزی
آدم دیگری
پاسخ بهتری برایشان داشته باشد...

گراهام بـــل عــــزیز!
تلفنی که زنـــگ نمی خورد که نیـــازی به اخــــتراع نداشت!!
حوصـــله ات ســـر رفته بود،
چــــسب قلـــــب اختراع می کردی
می چسباندیم روی ایـــن ترک های قلب صاحب مـــــرده مان
و غصـــه زنـــگ نخوردن تلفـــــنی که اختراعش نکرده ای را نمی خوردیم!

تویی که الان دلت واسه یه بی معرفت تنگه ...

تویی که میخوای بهش زنگ بزنی ولی غرورت نمیذاره...

تویی که بغضتو قورت میدی که یه وقت گریه نکنی ...

تویی که هر آهنگی گوش میدی یاد یه نفر میفتی...

تویی که تا میای یه کاری کنی میگی : بیخیال...

تویی که واسه خودت آواز میخونی....

تویی که این روزا توی دنیای مجازی غرق شدی...

تویی که حتی توی دنیای مجازی هم خودتو گم کردی...

تویی که نمیدونی چه ریختی خودتو خالی کن...

تویی ک عین منی...

بـــــــــــــه ســـــلامتی تـــــو...

مجنون روی خاک مينوشت: ليـــلی...ليـــلی...ليــــلی...

پرسيدند : چه ميكنی؟؟؟؟

گفت :

ميسر نيست من را كام او

عشق بازی ميكنم با نام او

دلتنگم

برای

کسی

که مدتهاست

بی آن که باشد

هر لحظه زندگی اش کرده ام...