اگر ازدواج مقدور نباشد آیا می‌توان خودارضایی کرد؟

ا

غریزه جنسی یكی از قویترین غرایز است كه دین مبین اسلام برای پاسخ به آن بر خلاف سایر مكاتب كه یا راه افراط را در پیش گرفته‌اند و یا تفریط، راه میانه را پیشنهاد داده است كه عبارتست از ازدواج (دائم/موقت) و یا مدیریت آن.
مستحضرید نیاز جنسی، بر خلاف سایر نیازهای بیولوژیك، تابع ساعت زیستی بدن نیست بلكه ارتباط مستقیمی با افكار و رفتار دارد. لذا با كنترل مبادی ورودی فكر یعنی حواس پنچگانه و بویژه چشم و گوش، می‌توان پاسخ به این نیاز را تا فراهم شدن شرایط به تاخیر انداخت. همانگونه كه بسیاری از افراد تا زمان ازدواج و مهیا شدن شرایط آن را به تاخیر می‌اندازند.

در اینجا نكته‌ای روانشناختی قابل بیان است و آن اینكه سركوب كردن غریزه جنسی نوعی مكانیزم دفاعی است كه هرچند با گرفتار شدن به دام گناه، قابل مقایسه نیست، اما طبعا سركوبی از بدترین مكانیزمهای دفاعی است كه پیامدها و نتایج منفی را به دنبال دارد. لذا تا فراهم شدن شرایط ازدواج بهتر است از مكانیزمهای دیگر مانند تصعید و جابجایی استفاده شود. مثلا در صورتیكه این غریزه با برنامه‌ریزی و تمركز بر فعالیتهای مختلف علمی، اجتماعی، شغلی، ورزشی و...مدیریت شود به آن سركوبی گفته نمی‌شود بلكه این نیاز با جابجایی مواجه شده است.


اما اینكه اسلام راه را باز گذاشته است(ازدواج دائم و موقت) ولی شرایط فرهنگی و اجتماعی بر خلاف این مسیر رقم خورده است، ایرادی است كه به اسلام برنمی‌گردد چرا كه موضوعی است فرهنگی و نه شرعی.

به هر حال دشواری شرایط، مجوزی برای ارتكاب حرام و از جمله خود ارضایی فراهم نمی‌آورد. و خود ارضایی علاوه بر حرمت شرعی پیامدهای منفی جسمی و روانی را به دنبال خواهد داشت.
در بسیاری از موارد فرد دچار اعتیاد، زودانزالی، احساس گناه، اضطراب و...می‌شود. و متاسفانه در موارد بالینی شاهد آن هستیم كه افرادی بر اثر ابتلاء به خودارضایی، یا توان مطلوب برقراری ارتباط جنسی با همسر را ندارند و دچار زودانزالی می‌شوند و یا بر اثر شكل گیری ذائقه جنسی از ارتباط زناشویی لذت نمی‌برند كه این امر زمینه اختلافات شدید زوجین را به همراه خواهد داشت.

در هر صورت احكام نورانی اسلام تابع مصالح و مفاسد است. و هرچقدر كه مدیریت غریزه جنسی دشوارتر باشد، اجر و پاداش الهی آن نیز بیشتر است.

http://www.soalcity.ir/node/2288