هر روز افسرده تر از دیروزم...!(اینم دست نوشته خودمه)

بسیار ناراحت و دلگیرم از زمین و زمان

از جاندار و بی جان

از چیزهایی که برایم کهنه شده

از نفس کشیدن" از دم و بازدم لحظه به لحظه

هر روز افسرده تر از دیروزم

هیچ سوژه ای برای نفس هایم ندارم

آدم های اطرافم همه مرده های متحرکند

دل هایشان خالی از عشق و عاطفه و محبت و دلسوزیه

دل های همه یخ زده!

می ترسم از روزی که انسان ها حتی نام دل را نیز از یاد برده باشند

راستی آیا حالا که بهار شده و تابستان درراهه!

امکانش هست که دل های یخ بسته هم گرم و صمیمی بشه؟

آیا کسی میداند که چرا هرچقدر انسان پیشرفت و ترقی میکند

به احساسات وجود خود پشت پا میزند؟

هی دنیا...! به ظاهر ساکت و آرام نشسته ام اما درون دلم طوفانی است

آیا سهم ما آدمها خون دل خوردن وآخرش مردنه؟؟؟

نمیدانم عقلم به جایی نمیرسد زیرا بیشتر از این را یارای درک نیست

بیچاره قلمم" گاهی از حرفهای غمگین من خون بالا می آورد

اینم از نوشته های بی سر و ته خودمه!