دستم را بالا میبرم...

נستــ ـم را بالا مــ ـے برҐ

و آسمان را پایین مــ ـے کشـــ ـممــ

مـے خواهــــــ ـم بزرگــــــ ـی زمین را نشان آسمان دهـــــــ ـم !

تا بداندگمشده ے من ..

نه נر آغــــ ـوش او . . .

که در همین خاک بـــــــ ـے انتهاست

آنقدر از دل تنگـــــ ـے هایـــــــ ـم برایش خواهــــــ ـم گفت:

تا ســـ ـرخ شود . . .

تا نــــ ـم نــــ ـم بگرید . . .

آن وقت رهایش مـــ ـے کنــــــــ ـم

و مـــ ـے دانــــــ ـم کســــــ ـےهــــــ ـرگــــــ ـز

نــــــ ـخواهد دانست 

غـــــــ ـم آن غروب بارانـــــــ ـےهمه از נلتنگـــ ـی هاے من بود . . . !