خودکشی بجای خودکشی( چهار)

سلامی گرم خدمت رفقای گرام

ادامه ی بلاگ های قبلی و خاتمه بحث اصلی:

و تو!!!

اوهوم با خودتم، خواستم تورو اینجوری خطاب کنم و بگم:

تو ای اشرف مخلوقات!!!

ولی همچنان که توی بلاگای قبلی عرضیده بودم

این اصطلاح نیز بدلیل استمرار دچار استهلاک شده!!!

پس اینجوری مینویسم:

تو ای سلطان مخلوقات

ای شاه خلق شده ها

آغاز از توست...

تو همه چیزی...

"شروع نکردن" از خویشتن یعنی:

از "هیچ کجا" آغاز کردن و به"هیچ کجا" نرسیدن!!!

"استارت نزدن" از خویشتن یعنی رها کردن"همه چیز"

و رسیدن به " هیچی"

پوچ اندر پوچ

فاجعه ضربدر فاجعه که میشه مساویه فاتحه!!!

و تفاوت ها از "تو" شروع میشه...

انتخاب نیز با توست:

اهورایی یا اهریمنی؟!

آریایی یا آژی دهاک؟!

ابراهیم بت شکن یا آذر بت پرست؟!

هابیل یا قابیل؟!

انسان یا حیوان؟!

به اضافه بی نهایت یا منهای بی نهایت؟!

رفیق؟؟؟

زیر باران آسمان باید رفت

بزن صاعقه و آذرخش بینایی و خودآگاهی

بزن بزن بزن

و دادا سقراط چه زیبا حقیقت را چنین نقاشی کرد :

مردم خودشان، حقیقت را دارا هستند

کار من مامایی است

تا آنان را در زاییدن حقیقت کمک میکنه!!!

کردگاراااا...

مرا و دوستان مرا به خودبینایی، خودباوری، خودباروری

، خودآگاهی و خودآگاهی برسان که همانا اعماق

درون آدمی، ذخیره کلانی از معرفت و نیروی"شدن"دارد.

ایزدااا...

گنج جویی و گنج یابی و نگریستن به خود

و گراییدن به خویشتن و برخاستن از این جایی که نباید

باشیم و برگشتن به ان جایگاهی که باید باشیم 

را بر ما بیاموز!!!

مهربانااا...

مگذار صداهای برون، مانع شنیدن آواهای درون شود

سکوت را بیاموز تا در کویر سوزان و خشک روزگار 

نامناسب و مردم ناسازگار، در زیر سایه سکوت لحظاتی

بنشینیم و طعم آب گوارای حیات را بچشیم!!!

خداونداااا...

بعد از این ما"دیده" خواهیم از تو بس

تا نپوشد"بحر" را خاشاک و خس

آمین یا مهربان ترین

پایان و گذاشتن نقطه بر ته خط زندگی روزمرگی و مردگی

و

آغاز خویشتن و شروع از سر خط...

مخلصم

دوستتون دالم

در پناه بهترین پناهگاه