عشق

*عشق *
عشق برای نسل ما دهه پنجاه و شصت انگار از اول با یک حسرت و موی سپید نقش زده شد
نسلی حسرت بار
نسل شرمسار
آنچه که به نام تقدیر زده شد معلوم نشد از اول تقصیر که بود؟!
تقصیر خود مردم یا انها!؟
حسرتی که معلوم نیست تاوان یک اشتباه تاریخی یا یک انتخاب کور است
گرد حسرتی که مثل برف سپید کرده دل و جسم و روح این نسل را
نسلی میانسالی که پیری را تجربه می کند
و دیگر قدرت انتخابی ندارد
توان بازگشت ندارد
خرد و شکسته است
و تمام زیبایی زندگیشان یک عشق شکسته است
عشق پیر بی بازگشت
و جز تلی از خاطرات خاموش فراموش شده چیزی برای یاد ندارد
ودر میانسالی در میان دریغ و افسوس شاهد تغییرات نسل بعد از خوداست
و همچنان سکوت می کند در خویش سقوط می کند
چون مجسمه ای مرده در لابه لای اجرام زندگی مشکوک مانده است
انها نه چیزی برای افتخار دارند و نه برای انتخاب
در بیکرانه ی محال افتاده اند
تمام زیبایی عشق را در جوانی در حسرت و افسوس و فغان یافته اند
و تنها هنرشان انتقال این احساس ناتمام !
این شکست و غبطه ی ابدی
که تمام دلشان را خوش می کند
نسل اهمال و اغفال
و حالا به نام عشق می میرند ...