چاه استراتژیک

در ده روز اخیر ایالات متحده:
۱- به عراق دستور داد ۵۰۰ ملیون دلار نفد بعنوان طلب قبلی ایران بابت صادرات برق به ایران بپردازد .
۲- جلوی انگلیس را گرفت که حتی حرف بردن سپاه پاسداران به لیست تروربستی را نزند .
۳- صدا وسیمارا از تحریم ها معاف کرد!
۴- بکمک انگلبس به بهانه ی امنیتی چنان ایران اینتر ناشنال را جا کن کرد که تمام برنامه های موثرش بهم ریخت و حتی امروز هیچ خبری از اعتصاب چهارشنبه بازار نداد .
۵- به سفبر سوئیس حافظ منافع اش در ایران که یک زن است ، اشاره کرد برای دهن کجی به خواستاران حجاب اختیاری که‌ پنج ماه است برای این هدف خطر پذیری مبکنند ،‌ ناگهان برای بازدید فرهنگی از قم به آنجا مسافرت کند و چادر و چاغچورش را به نمایش بگذارد .
ج.ا درموارد بحرانی مورد حمایت آشکار و پنهان آمریکا قرارگرفته که از دهه ها قبل " امداد هاب غيبی" نام دارند. گوادولوپ و داستان مک فارلین و انجیل و کلو و کلت و...... از این جمله است و پیچیدگی های خاصی دارد که
با تحلیل‌های سیاسی کلیشه ای
قابل جمع بندی نیست این یادداشت تکرار این مطلب است:
یک اصطلاحی داریم به اسم: *چاه استراتژیک*
زمانی که شما در چاه بیفتی و منفعت استراتژیک و بلندمدت اکثریت در این باشه که شما در چاه باقی بمونی، دیگه در اومدن شما از اون چاه، تقریبا محال هست.
عمیق ترین چاه استراتژیک متعلق به کره شمالی است.
چاهی که کره شمالی در اون قرارداره، دربلندمدت به نفع اکثر کشورها (به جز مردم اون کشور) است.
اون چند تا بمب اتم و موشک کره شمالی ، باعث میشه تمام همسایه ها برای امنیتشون به آمریکا وابسته باشند و آمریکا جای پای محکمی در اون منطقه اقتصادی دنیا داشته باشه.
و تحریمهای فلج کننده آمریکا باعث میشه ، کره شمالی برای نون و آب خودش به روسیه و چین وابسته باشه؛
و روسیه و چین از کره شمالی در هر مذاکره ای، به عنوان یه تهدید علیه همه منطقه جنوب شرق آسیا استفاده بکنند.
دولت های ژاپن و کره جنوبی و ....در افکار عمومی کشور خودشون، از کره شمالی به عنوان یه دشمن ترسناک، نهایت استفاده رو برای ایجاد حمایت و حس اتحاد در کشور خودشون میکنند.
حاکمان کره شمالی هم در رفاه کامل زندگی میکنند و به سرکوب ایدئولوژیک علیه مردمشون ادامه میدن و از وضعیت فعلی خیلی راضی هستند.
و نیم قرن هست که مردم بدبخت کره شمالی در "چاه" سوتغذیه و عدم رفاه و عدم آزادی "دست و پا میزنند".
متاسفانه مردم ایران هم در چاه مشابهی گرفتار شده اند.
پرونده هسته ای ایران، شبیه جام جهانی فوتبال،تا حالا یه دور در کل دنیا روی آن مذاکره شده:
تهران، بروکسل، پاریس، ژنو، بن، لندن، مادرید، لیسبون، استانبول، بغداد، مسکو، آلماتی مغولستان!، مسقط، نیویورک، لوزان، وین و دوحه.
هیچ وقت هم حل نشده.
چون هیچ کس، نیاز خاصی برای حل مساله نداره.
آمریکا و اسراییل ، با استفاده از این ببر کاغذی، همه کشورهای ریز و درشت منطقه رو زیر بلیط خودشون آوردند و متحد کردند.
دولتهای همسایه برای بسیج افکار عمومی خودشون؛ از نعمت وجود این ببر کاغذی نهایت استفاده رو میکنند.
ضمنا از منابع مشترک نفتی و گازی، و از دور زدن تحریم ها و ... جیبهاشون رو پر پول میکنند.
روسیه و چین هم از اینکه یک کشور در قلب خاورمیانه را مفت به دست آورده و تحت حضانت گرفته اند، خوشحالند.