بــیا

بــیا و سیاستمـــدارِ شــهرِ دلــم باش (!)
بــیا و قانــون بگــذار
خنده هــایم آنقـدر بلند نــشود
که صـــدایش تا خانــه ی همسایه بـرود
و تــو دلت آشــوب شود که مبادا
کســی ردِ صدا را بگیــرد و به خلوتمــان برسد
و چشـــمِ دیدنِ مـــا بودمان را نداشــته باشد (!)
بــیا و حکــم کن
هـــرروز یادت بــی اندازم
... کــه چند ســال و چند مــاه و چند روز و چنــد ساعت و چنــد ثانیه
خوشــبختیم
و اگــر روزی یادم نبود
مجازاتــم کن
به حبـــس شدن در آغوشــت
و تـــکرارِ مدامِ
دوســتت دارم (!)
بیـــا و فاصلــه را ممــنوعه اعلــام کن
بیـــآ
بـــیا
بیــا و بگـــو
طبــقِ قانونِ بیســت و پنجمِ عـــشق
تو تا به همیشــه
محـــکوم
به عاشـــق بودنی بــرایِ من
و مــن در میانِ چشمــانِ ناباورِ همــه
در دادگاهِ عشــقت
تسلیــم شــوم
بـ .یـ .ـا . . /