تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که آب می شود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

برای پشت کردن به آرزوهای محال

به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به خاطردود لاله های وحشی

به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان

برای بفشیه بنفشه ها دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم

تو برای لبخند تلخ لحظه ها

پرواز شیرین خا طره ها دوست می دارم

تورا به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم

اندازه قطرات باران ، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم

تو را به اندازه خودت، اندازه آن قلب پاکت دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام ... دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ... دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه

تو را به خاطر دوست داشتن... دوست می دارم

تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم... دوست می دارم

باتو خوشبخت ترین آدمِ این قافله ام
گم نشو،دور نشو،
بی تو جهانم خالیست
بی تودنیای من از درد، به هم می پیچد
بی توسهم من از این حادثه،
بی اقبالیست!

بچه بودیم و چیزی نمی فهمیدیم، بچه بودیم و بی خیال بودیم، برای خودمان دنیایی ورای این دنیا ساخته بودیم و در آن سیر می کردیم، شنگول و سرخوشانه تک تک کوچه های کودکی را گشت می زدیم، چرخ می زدیم و برای خودمان خیال های جانانه می بافتیم.
بچه بودیم و همه چیز خوب بود، که خوب نبود، اما ما خوب بودیم، که خوب نبودیم، اما نمی فهمیدیم که خوب نیستیم.
بچه بودیم و آسمان آبی تر بود، زمین سبزتر و آدم ها شادتر بودند.
بچه بودیم و جهان، خواستنی تر بود.

بزرگ شدیم و از همه چیزِ دنیا سر در آوردیم، که لبریز شدیم از فکر و دغدغه، که توقعمان بیشتر شد، که جهان را مثل سابق دوست نداشتیم. و فهمیدیم که خوب نیستیم!
که ای کاش سر در نمی آوردیم، که ای کاش نمی فهمیدیم.
و اکنون در بن بست ترین کوچه های بزرگسالی پناه برده ایم به خاطرات روزهای کودکی...
از شر حالی که معمولا خوب نیست،
از شر ذهنی که بی خیالی نمی فهمد!

ما آرزو کردیم و نپذیرفتیم که قرار نیست به تمام آرزوها‍‍مان برسیم،
ما آدم ها را دوست داشتیم و نپذیرفتیم که قرار نیست همه دوستمان داشته باشند،
ما روزهای خوب می خواستیم و نپذیرفتیم که قرار نیست تمام روزها خوب باشند...
و هر روز غمگین تر شدیم.

گاهی برای رسیدن به آرامش، باید پذیرفت... باید قبول کرد و ناممکن ها و نشدنی ها را به رسمیت شناخت و توقع زیادی نداشت...
گاهی برای رسیدن به آرامش، باید از خیلی چیزها گذشت...

ندیده، به یاد می آورم تو را،
با بانگ تو، با بانگ دلنشین کلام تو،
هر بار تو را می شنوم و به یاد می آورم که چقدر دوست دارم تو را
که چقدر دوست دارم صدای تو را
که چقدر جاودانه ای در من
در بطن زندگی و حالِ خوب و خاطره های من...
ندیده دوست دارمت،
ندیده به خاطر می سپارمت...
تو زنده ای تا ابد در من
تو نفس می کشی، همان جا که صدای بی بدیل تو نفس می کشد
ندیده به یاد می آورم تو را
ای جاودانهْ صدای بی تکرار....

یادمان نمی رود چقدر به فکر ما بودید!
یادمان نمی رود چقدر عزیز از دست دادیم، چقدر ترسیدیم و چقدر محدود و منزوی شدیم و شما چقدر عین خیالتان نبود!
یادمان نمی رود چقدر مقصر بودید و چقدر کوتاهی کردید. که لبه ی پرتگاه مرگ بودیم، طناب هم کنار دستتان بود اما برای نجاتمان هیچ کاری نکردید، فقط ایستادید، نگاه کردید و اندوه و اضطراب بی حد ما حتی نگرانتان هم نکرد.
که به خاطر ما صاحب مقام شدید اما به فکر خودتان بودید.
این ها عزیزانِ کسانی اند که دارند نفر به نفر پرپر می شوند و می شوند اعداد و آماری که کم یا زیاد، اعلام می کنید فقط! شما را به خدا فکری بکنید، کشورهای دیگر چه کردند؟ حسود باشید لطفا، حسود باشید...
که روی چوب های در حال سوختن، همیشه می توان آب ریخت، اما وقتی که خاکستر شدند، چه فایده؟؟؟
حواستان باشد؛ تاریخ، ناجیِ خوبی اگر نیست، قاضیِ خوبی ست...

تنها وسوسه ای که کسی هرگز نتوانسته است بر آن غالب شود:

"وسوسه ی امید!"

رومن گاری

مـا حاصل افکار و انتخاب‌های خود هستیم.
اگـر شما انتخاب کردید که
افکار منفی داشته بـاشید،
احساسات ناخوشایند و بد
به سراغ شما خواهند آمد.
اگر انتخاب کنید افکار مثبتی
نسبت به خودتـان داشته باشید،
قطعا احساسات مثبت به سمت شما خواهند آمد.
زندگیتون سرشار از انرژی مثبت
چون غم و شـادیِ
جهان در گذر است
بهتر آن است که من
خاطرِ خود خوش دارم
حـال دلتـون خوب خوب
وجودتـون سبز و سلامت
امروزتان شادو زیبـا
لحظه هایتان سرشـار
آرامـش و دل خوشی
امیدوارم امروز خــدا
سرنوشتی دوستداشتنی
زنـدگی پـر از عـشــق
روزی فراوان ، لبی خـنـدان
و دلی مهربون براتون رقم بـزنـه......

آرامش به معنای آن نیست

که صدایی نباشد

مشکلی وجود نداشته باشد

یا کار سختی پیش رو نباشد

” آرامش” یعنی

در میان صدها

مشکل و کارسخت

دلی آرام وجود داشته باشد

ما را تمام لذت هستی به جستجوست
در پشت چارچرخه ای فرسوده
کسی خطی نوشته بود:
” من گشته ام، نبود!
تو دیگر نگرد، نیست ”
این آیه ملال در من هزار مرتبه تکرار گشت و گشت
چشمم برای این همه سرگشتگی گریست…
چون دوست در برابر خود می نشاندمش
تا عرصه بگوی و مگوی می کشاندمش
در جستجوی آبی حیات؟
در بیکران این ظلمات آیا؟
در آرزوی رحم؟ عدالت؟
دنبال عشق؟
دوست؟
ما نیز گشته ایم!
و آن شیخ نیز با چراغ همی گشت…
آیا تو نیز چون او ” انسانت آرزوست؟ ”
گر خسته ای بمان و گر خواستی بدان؛
ما را تمام لذت هستی به جستجوست
پویندگی تمامی معنای زندگیست
هرگز … نگرد، نیست
سزاوار مرد نیست!