دوست داشتن

آدم از برکت عشق، خوب می‌شود.
از وحشت روحش نجات پیدا میکند و انسان می‌شود. من شبی هستم که او ستاره‌ من است.
بی او ظلمت محضم، در تاریکی گم می‌شوم و
دیگر حتی خودم را هم نمیتوانم بیابم و به دست بیاورم. نمی‌خواهیم بپذیریم،
ولی ما آدم‌ها بی عشق،
موجوداتی از دست رفته‌‌ایم

موافقم