افسوس

افسوس؟

بنی آدم ابزار یکدیگرند؛

گهی پیچ ومهره گهی واشرند ،

یکی تازیانه یکی نیش مار؛

یکی قفل زندان، یکی چوب دار ،

یکی دیگران را کند نردبان؛

یکی میکشد بار نامردمان ،

یکی اره شد،نان مردم برد؛

یکی تیغ شد خون مردم خورد ،

یکی چون کلنگ و یکی همچو بیل؛

یکی ریش و پشم و یکی بی سبیل ،

یکی چون قلم خون دل می خورد؛

یکی خنجر است و شکم می درد ،

یکی پر از خنده و یکی شعر ناب 

یکی برای دوستی های واقعی  بی تاب 

خلاصه پرازنفرت وکین واندوه و آز؛

نه رحم و نه مهر و نه لطف و نه ناز،

همه پر کلک پر ریا حقه باز!

چو عضوی

بدرد آورد روزگار دگر 

عضوها پا گذارند فرار!!