به تماشا سوگند
وبه آغاز کلام
وبه پرواز کبوتر از ذهن
واژه ای درقفس است.

حرفهایم ؛ مثل یک تکه چمن روشن بود.
من به آنان گفتم:
آفتابی لب درگاه شماست
که اگر در بگشاییدبه رفتار شما می تابد.

هر کجا هستم باشم
آسمان مال من است
پنجره ، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچ های غربت ؟

« سهراب سپهری »

چه شغل عجیبی !

شروع هفته تو را می بینم
باقی هفته
به خاموش کردن خودم در اتاقم مشغولم .

« شمس لنگرودی »