می گویند:

عشق خدا

به همه یکسانَ ستــ

ولی من می گویم:

مرا بیشتر از همه

دوستــ دارد

وگرنهـ

بهـ همهـ

یکی مثل تو می داد

دلم به کما رفته
برای مردنش دست به دعا شوید

یه دوستایی هستن
ارزششون به یادشون بودنه
نه از یادشون گفتن

+

یه دوستایی هستن
ارزششون به یادشون بودنه
نه از یادشون گفتن

+

یه دوستایی هستن
ارزششون به یادشون بودنه
نه از یادشون گفتن

+

یه دوستایی هستن
ارزششون به یادشون بودنه
نه از یادشون گفتن

+

یه دوستایی هستن
ارزششون به یادشون بودنه
نه از یادشون گفتن

+

یه دوستایی هستن
ارزششون به یادشون بودنه
نه از یادشون گفتن

+

بعضی حرف ها را “نباید زد”

بعضی حرف ها را “نباید خورد”

بیچاره دل چه میکشد میان این “زد” و”خورد“

+++++=3

آیــا شما که صورتتان را در سایه ی نقابــ غَم انگیز زندگی مخفی نموده اید

گــاهی به این حقیقت یاس آور اندیشه میکنید

که زنده های امروزی چیزی بجز تفاله های یک زنده نیستند ؟!

گویی که کودکی در اولین تبسم خود پیر گشته است

و قلبـــ این کتیبه ی مخدوش که در خطوط اصلی آن دست برده اند

به اعتبـــار سنگی خود دیگر احساس اعتماد نخواهــَد کرد ...

شاید که اعتــیاد به بودَنـــ و مــَصرف مدامــ مسکن هــا

امیال پاکـــ و ساده ی انــسان را به ورطه زوال کشانده ستـــ

شاید که روح را به انزوای جزایر نامسکون تبعید کرده اند ...