فرا زمینی .

به نام خداوند مهربان

انسان موجود بی انتهایی ست که احساسش همه ی او را می سازد 

اوج می گیرد ، گاهی می نشیند .

انسان فرازمینیست . ماوراییست . برداشت شخصیه من از انسان بودن ، چیزی فراتر است از آنچه در قید زمین است.

در قید مال من ، مال تو و همه ی انچه را که محصورمان می کند از ماندن و نرفتن ، ااوج نگرفتن و تمام انچه خاطرمان را می آزارد را تحمل کردن.

اوج گرفتن به چه  شکلیست ؟

وقتی ذهنت را رها کنی و هدفت خودت نباشی ، اوج گرفته ای (استاد شهید مرتضی مطهری در کتاب انسان کامل )

میدانید مشکل جامعه ی امروز ما چیست ؟

بها دادن به خود و فرا زمینی نبودن ، یعنی فداکار نبودن و مادی بودن 

یعنی محدودیتهایه بیش از حد اخلاقی 

نه توجه به اخلاقیات 

توجه به ضوابطه مادی گرایی .

 هیچ کدام از ما در مقابل شخصه گرسنه  مسوولیته شخصی نداریم 

بنابراین ، گرسنه ، گرسنه باشد ، سیر هم سیر ، ما را چه سود؟

و این همان  قهقهرایی است که اینک جامعه درگیرش گشته .

بی تفاوتیه مادی گرایانه .

و این تفکر اینک احساس جامعه ی ما را در بر گرفته .

احساسی که می تواند شگرف باشد و شگفتی بیافریند به مانند هشت سال دفاع مقدس .

به مانند احساسی که اینک در سوریه شگفتی می افریند

 وهمان احساسی که میتواند تو را به خسران ابدی سوق دهد

چون همان هزار و پانصد جوان ایرانی که قصد پیوستن به گروه داعش را داشتند و شناسایی شدند .

بیایید به خود به زندگی و نگاهمان جهت بدهیم و هدف تعیین کنیم 

مبادا از دست بدهیم این چند روز زندگی را 

بمیریم و کاری نکرده باشیم .