متفاوت ترین شبکه اجتماعی در ایران

بلاگ كاربران

  • عنوان خبر :

    لو رفته!

  • تعداد نظرات : 16
  • ارسال شده در : ۱۴۰۱/۰۹/۱۲
  • نمايش ها : 183

 

 

ممکنه مثل گُلی باشه که تازه روییده

و یا مثل زخمی که سر باز کرده

به هر حال

از حقیقتی که آشکار شده، راه فراری نیست!

یا باید بپذیریم

و یا اونقدر پیش بریم که نهایتاً با یک اتفاق

مجبور بشیم بپذیریم!

 

برای گل های روییده شده،

تا جان در بدن هست، آب و نور باید شد

و

برای زخم های سر باز کرده،

طبیبی حاذق.

 

________________________________

توانایی روبرو شدن با حقیقت های زندگی‌تون رو دارید؟ 







 





 

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


raha1374
ارسال پاسخ

Negin_A :
یک سنگ به اندازه ای بالا میرود
که نیرویی پشت آن باشد...

با تمام شدنِ نیرو
سقوط و افتادن سنگ طبیعی است
ولی یک گیاه کوچک را نگاه کن
که چطور از زیر خاک ها و سنگ ها
سر بیرون می آورد
و حتی آسفالت ها و سیمان ها را
میشکند و سربلند میشود...

هر فردی به اندازه ی
این گیاه کوچک ریشه داشته باشد
از زیر خاک و سنگ
از زیر عادت و غریزه!
و از زیر حرف ها و هوس ها
سر بیرون می آورد
و افتخار می آفریند...

تفسیر قشنگی بود برای عکسم
نگین جان

raha1374
ارسال پاسخ

korosh_ts :
عکس رو دوست می داشتم
مثل همیشه زیبا و خوب

با جهان کنار بیا.
با این بخش مهم از واقعیت جهان که هیچ چیز و در هیچ‌جایی و برای هیچ‌کسی در بهترین حالات ممکن نیست. همیشه مشکلاتی و دردهایی و تلخی‌هایی هست. همیشه در بهترین شرایط ممکن هم، رنج‌هایی از شکافی به خوشحالیِ آدم‌ها رسوخ می‌کند و کسانی واقعا خوشبختند که در هر شرایط و جایگاه و حالتی، لزوم همزیستیِ همیشگیِ اندوه و شادی را پذیرفته‌باشند و با آن کنار آمده‌باشند. آنان که به این نتیجه رسیده‌باشند که بزرگترین دستاوردهای آدمی، معمولا پس از عمیق‌ترین رنج‌ها و تلخی‌ها بروز می‌کند.

باید همانقدر که شادی و حالِ خوب را، رنج و اندوه را هم به رسمیت شناخت و میان احساسات ناگزیر آدمی، تبعیضی قائل نشد و اجازه داد که درد هم دوره‌اش را سپری کند، همانقدر که شادمانی. آن‌زمان است که جهان، چهره‌ی آرام‌ترش را به ما نشان خواهد داد. جایی که آدمی، فارغ از شرایط، حال خوبی دارد و آرام است. به آرامیِ اقیانوسی که با وجود تلاطمات درون و بیرونش اما در آرام‌ترین و دلنوازترین حالت ممکن قرار دارد.
نرگس_صرافیان_طوفان
شاد باشید خانم خوب

{H}{H}

ممنونم از لطف‌تون

raha1374
ارسال پاسخ

khazane90 :
احتمالا پتانسیلش وجود داشته که ایجاد شده و خودشو نشون داده
چه شناختی؟


همین که نوشتی: « ولی در کل آدم سازگاری ام و خودم رو با شرایط هر چند بسختی وفق میدم»

Negin_A
ارسال پاسخ

یک سنگ به اندازه ای بالا میرود
که نیرویی پشت آن باشد...

با تمام شدنِ نیرو
سقوط و افتادن سنگ طبیعی است
ولی یک گیاه کوچک را نگاه کن
که چطور از زیر خاک ها و سنگ ها
سر بیرون می آورد
و حتی آسفالت ها و سیمان ها را
میشکند و سربلند میشود...

هر فردی به اندازه ی
این گیاه کوچک ریشه داشته باشد
از زیر خاک و سنگ
از زیر عادت و غریزه!
و از زیر حرف ها و هوس ها
سر بیرون می آورد
و افتخار می آفریند...

korosh_ts
ارسال پاسخ

عکس رو دوست می داشتم
مثل همیشه زیبا و خوب

با جهان کنار بیا.
با این بخش مهم از واقعیت جهان که هیچ چیز و در هیچ‌جایی و برای هیچ‌کسی در بهترین حالات ممکن نیست. همیشه مشکلاتی و دردهایی و تلخی‌هایی هست. همیشه در بهترین شرایط ممکن هم، رنج‌هایی از شکافی به خوشحالیِ آدم‌ها رسوخ می‌کند و کسانی واقعا خوشبختند که در هر شرایط و جایگاه و حالتی، لزوم همزیستیِ همیشگیِ اندوه و شادی را پذیرفته‌باشند و با آن کنار آمده‌باشند. آنان که به این نتیجه رسیده‌باشند که بزرگترین دستاوردهای آدمی، معمولا پس از عمیق‌ترین رنج‌ها و تلخی‌ها بروز می‌کند.

باید همانقدر که شادی و حالِ خوب را، رنج و اندوه را هم به رسمیت شناخت و میان احساسات ناگزیر آدمی، تبعیضی قائل نشد و اجازه داد که درد هم دوره‌اش را سپری کند، همانقدر که شادمانی. آن‌زمان است که جهان، چهره‌ی آرام‌ترش را به ما نشان خواهد داد. جایی که آدمی، فارغ از شرایط، حال خوبی دارد و آرام است. به آرامیِ اقیانوسی که با وجود تلاطمات درون و بیرونش اما در آرام‌ترین و دلنوازترین حالت ممکن قرار دارد.
نرگس_صرافیان_طوفان
شاد باشید خانم خوب


خزان
ارسال پاسخ

raha1374 :
سلام خزان جان :-x

پس در کل این توانایی رو در خودت می‌بینی یا ایجاد کردی :)
فکر می‌کنی همین شناختت در مورد خودت، چه قدر درست باشه؟

در مورد عکس:
انتخاب عکسم اینجوری نیست که به همه متن بیاد، با یه جای مهم متن تطبیقش میدم
این رو هم متناسب و نزدیک به حس خودم
یعنی «در من گلی روییده است» انتخابش کردم
{H}

احتمالا پتانسیلش وجود داشته که ایجاد شده و خودشو نشون داده
چه شناختی؟

raha1374
ارسال پاسخ

SA00 :
تصویر بیشتر برام جنبه مثبت داشت‌ ( گلی که روئیده) امید و تلاش
تا الان با خیلی حقایق روبرو شدم اگه سخت هم بوده ادامه دادم .
ممنون از بلاگ
{59}

بله همینطوره
در جواب خزان جان گفتم،
انتخاب عکسم اینجوری نیست که به همه متن بیاد، با یه جای مهم متن تطبیقش میدم
این عکس به حس خودم نزدیک تر بود

موفق باشی
من ممنونم ازت

raha1374
ارسال پاسخ

rokhsarehastam :
{LIKE}


raha1374
ارسال پاسخ

Nnnn :
عکسش یعنی هر چقد بقیه روت سنگ ریختن تو جوونه بزن حالشونو بگیر

بله اینم می‌شه
بابت توجهت به عکسم

اما یه درگیری ریزی تو تفسیرت بودا، فکر نکن متوجه نشدم
هنوز گله مندی و زمین و زمان رو می‌دوزی به هم؟
یا از اون حال بیرون اومدی؟

raha1374
ارسال پاسخ

khazane90 :
سلام:)
توانایی در زمان مشخصی بوجود میاد و خودشو نشون میده. اینجور نیس ک از الان بگیم من توانایی انجام فلان کار رو دارم.
ولی در کل آدم سازگاری ام و خودم رو با شرایط هر چند بسختی وفق میدم

به نظرم عکس هم در مورد توانایی گیاهی حرف میزنه که تونسته رشد کنه و سبز شه و جایگاه خودشو بین سنگریزه ها باز کنه و اصلا شبیه زخم نیست
{69}

سلام خزان جان

پس در کل این توانایی رو در خودت می‌بینی یا ایجاد کردی
فکر می‌کنی همین شناختت در مورد خودت، چه قدر درست باشه؟

در مورد عکس:
انتخاب عکسم اینجوری نیست که به همه متن بیاد، با یه جای مهم متن تطبیقش میدم
این رو هم متناسب و نزدیک به حس خودم
یعنی «در من گلی روییده است» انتخابش کردم

raha1374
ارسال پاسخ

Sara_ss :
به به رها جان عزیزم، کم پیدایی خانم، دلتنگت شدم

سلام عزیزم
ممنونم از محبتت
مشغول یه کار بزرگم فرصت نمی‌شه بیام

SA00
ارسال پاسخ

تصویر بیشتر برام جنبه مثبت داشت‌ ( گلی که روئیده) امید و تلاش
تا الان با خیلی حقایق روبرو شدم اگه سخت هم بوده ادامه دادم .
ممنون از بلاگ

rokhsarehastam
ارسال پاسخ
Nnnn
ارسال پاسخ

عکسش یعنی هر چقد بقیه روت سنگ ریختن تو جوونه بزن حالشونو بگیر

خزان
ارسال پاسخ

سلام
توانایی در زمان مشخصی بوجود میاد و خودشو نشون میده. اینجور نیس ک از الان بگیم من توانایی انجام فلان کار رو دارم.
ولی در کل آدم سازگاری ام و خودم رو با شرایط هر چند بسختی وفق میدم

به نظرم عکس هم در مورد توانایی گیاهی حرف میزنه که تونسته رشد کنه و سبز شه و جایگاه خودشو بین سنگریزه ها باز کنه و اصلا شبیه زخم نیست

Sara_ss
ارسال پاسخ

به به رها جان عزیزم، کم پیدایی خانم، دلتنگت شدم