هنر ظریف بی خیالی (1)

ما انسان ها به دنبال شادکامی هستیم ولی نمی دانیم شادکامی حقیقی چیست؟!

ما این فکر را دوست داریم که یک شادکامی نهایی وجود دارد که میتوانیم به آن برسیم. این فکر را دوست داریم که می توانیم روزی تمام رنج هایمان را نابود کنیم. این فکر را دوست داریم که می توانیم تا ابد از زندگی مان احساس رضایت و خرسندی داشته باشیم.

اما غافل از اینکه

مشکلات تمامی ندارد، زندگی توالی بی پایان مشکلات است، حل کردن مشکل یعنی ایجاد مشکل بعدی، همین!

خود زندگی شکلی از رنج است. ثروتمندان به خاطر ثروتشان رنج می کشند و فقرا به خاطر فقرشان. کسانی که خانواده ندارند از نداشتن خانواده رنج می برند و کسانی که خانواده دارند، از دست خانواده شان در رنج و عذاب اند. البته منظور این نیست که همه رنج ها یکسان هستند، مطمئنا بعضی از آنها از بقیه دردناک ترند. 

گاهی اوقات این مشکلات ساده اند: تمام کردن بازی رایانه ای که به تازگی آن را خریده اید!

ولی گاهی اوقات پیچیده اند: بهبود رابطه تان با مادرتان.

پس

رنج و فقدان در زندگی اجتناب ناپذیر است، ما باید از تلاش برای مقابله با آن دست بکشیم

شادکامی امری دائمی و در جریان است، زیرا حل مشکلات امری دائمی و در جریان است

شادکامی حقیقی زمانی رخ می دهد که مشکلاتی پیدا کنید که از داشتن و حل کردنشان لذت ببرید.