به بچه ها گفتن، از بچه ها شنیدن (6)

مثال هایی برای ستایش توصیفی

1

کودک: پدر، ببین در مدرسه چی کشیدم، خوب است؟

بزرگسال: عالی ست، تو هنرمند فوق العاده ای هستی

کودک: (با خود می اندیشد) این طوری هم نیست، من نمیتوانم صورت را خوب بکشم.

به جای ارزیابی کردن، شرح دهید

کودک: پدر، ببین در مدرسه چی کشیدم، خوب است؟

بزرگسال: من آسمانی سیاه، ماه رنگ پریده و ستارگان زرد درخشان می بینم

کودک: ( با خود می اندیشد) می دانم چطوری باید شب را نقاشی کنم.

2

بزرگسال:معلمت به من گفت تو دختر خوبی هستی و همیشه راست می گویی.

کودک: ( با خود می اندیشد) همیشه هم اینطور نیست، یک بار در امتحان تقلب کردم.

به جای ارزیابی کردن، توصیف کنید.

بزرگسال: معلمت می گفت یک کیف پول پیدا کردی و یک راست به دفتر رفتی و آن را تحویل دادی.

کودک: ( با خود می اندیشد) من آدم درستکاری هستم.

نکته: توی این نوع صحبت با کودک، تلاش میشه، کودک به توانایی هاش پی ببره و احساس ارزشمند بودن بکنه

کودک هر لحظه در حال برداشت ذهنیه و با این برداشت ها "خود پنداره" ش تشکیل میشه، یعنی با همین جمله هایی که بعد از ( با خود می اندیشد) نوشتم ، کم کم پی میبره که کیه و چقدر ارزشمنده یا ارزشمند نیست، پس خیلی مهمه نوع صحبت ما جوری باشه که "خود پنداره" کودک به شکل مثبت تو ذهنش شکل بگیره

سوال: آیا می توان صریحا به کودک گفت که "درستکار"، خلاق" ، "مرتب" و... است؟

هر نوع تایید برای یه لحظه به انسان حس خوشایندی میده، اما اگه می خوایم این واژه ها به راستی توی وجود کودک رخنه کنه و همونجا باقی بمونه، لازمه که اونا رو با توصیف بیان کنیم.