به بچه ها گفتن، از بچه ها شنیدن (5)

موضوع سوم

تمجیدی که خوار نکند، انتقادی که نرنجاند!

همه ما مطالب زیادی خوندیم و یا به گوشمون خورده که انتقاد نباید تند باشه و روش های مخصوص خودش رو داره تا طرف مقابل رو نرنجونه و تاثیر گزار باشه ولی خیلی کم در مورد روش های تعریف و تمجید شنیدیم، تعریف و تمجید اگه درست و اصولی نباشه خیلی میتونه آسیب بزنه

ستایش و تعریف کردن از کودک باید توصیفی باشه تا مفید واقع بشه

فرض کنید از کودک خواسته شده که شعری رو که در مورد قطار سروده رو بخونه و صدای قطار رو دربیاره و اون این کارو خیلی عالی انجام داده

برای تمجید درست

کودک: شعری که درباره قطار خواندم چطور بود؟

بزرگسال: زیبا بود! تو شاعر بزرگی هستی

بجای ارزیابی کردن:

1- آنچه را می بینید یا می شنوید شرح دهید.

" تو صدای کلیکی_کلاک قطار را خوب درآوردی و راهی پیدا کردی تا قافیه شعر با این صدا جور شود. "

2- احساس خود را شرح دهید.

"احساس می کنم داخل کوپه نشسته ام و قطار با سرعت از شهر خارج می شود."

نکته: مگه این نوع تعریف(  تو شاعر بزرگی هستی) چه آسیبی میتونه داشته باشه؟ 

با گفتن جمله تو بهترینی، تو همیشه برنده ای تو شاعر بزرگی هستی و از این قبیل تعریف ها، کودک به تعریف دیگران وابسته می‌شه و ممکنه بعد ها برای به وجد آوردن دیگران حتی دست به کارهای اشتباه بزنه! در حالی که ما باید به گونه ای تعریف کنیم که کودک متوجه توانایی های ذاتی خودش بشه

با تعریف توصیفی کودک دقیقا به خاطر کاری که انجام داده تشویق می شه و هیچگونه فشاری بر اون نیست که همیشه باید همین طور باشه.