گمنام

روزگاری در سرزمینـم یــواشڪی ساڪشان را می بستنــد ، یواشـکی شناسنـامه

هایشان را دست ڪاری میڪردنــد تا با زیـاد ڪردن سنشان بـه جبــهه برونــد ، در

جبـهه یـواشڪی سنــگر را ترڪ می ڪردنــد بــرای نمـاز شب و یواشڪی وُ گمنــام  , شهیــد می شدنــد! ولی امروز. . .
و امـروز یـواشڪی در افـڪار مـان نـفـوذ ڪردنـد، یواشڪی روش َنـفـڪر نـمـایمان

ڪردند، یـواشڪی مـرا بـی غـیـرت و تـو را بـی حـجـاب ڪردنـد، و امـروز تـو چـه بـا غـرور

روسـری از سـر بـرمـیـداری و حـراج مـیـڪنی زیـبایـیـت را بـه اسـم آزادی و مـن چـه با

افـتـخار زیـرش ڪامـنـت مـی گـذارم: سـپـاس بـانـو !!!

{گمنام}