دیگه

دیگه دستامو بلند نمیکنم تا ستاره های آسمان رو بچینم

دیگه دلم نمیخواد از این ستاره ها مشتی هم به مادرم هدیه بدم

دیگه آرزو نمیکنم عروسک هام با من حرف بزنند

دیگه چشمام رو نمیبندم تا خواب آدم برفی ببینم

دیگه صدام رو آروم نمیکنم تا پدرم از خواب بلند نشه

دیگه نمیخوام بزرگ شم نمیخوام قدم به ابرا برسه

دیگه دوست ندارم با بچه های کوچمون سلام کنم

آخه...!! آخه من بزرگ شدم...!!

نفرین به اون دنیایی که آدمو اینجوری بزرگ میکنه!!

نفرین به دنیایی که کوچکیش بیشتر به آدما شبیه تا بزرگیش

و چه دنیایی ست دنیای کودکی...!