متفاوت ترین شبکه اجتماعی در ایران

بلاگ كاربران


در ایرانِ باستان


به جای کلماتِ خانم و آقا که ریشه ی مغولی دارند، اجدادِ خوش سلیقه ی ما


به زن، «مِهربانو» می‌ گفتند، یعنی کسی که مهر خلق می کند و


به مرد، «مِهربان» می‌ گفتند، به معنای نگهبانِ مهر ...


در حد امکان همدیگه رو با این کلماتِ پُرمعنا صدا بزنیم ...


«مِهربانو»: همسر، مادر، دختر، خواهر، دوست،


«مهربان»: همسر، پدر، پسر، برادر، دوست ...


حال، تو چه مهربانویی یا مهربان، این رسالت زیبای مهرورزی را


در کلمات جاری کن تا ریشه ی عشق سیراب شود ...

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


arsham00
ارسال پاسخ
AZAD
ارسال پاسخ

تشکر مهربان

sharareh72
ارسال پاسخ