کسانی که در تاریکترین شبهایتان شما را تنها نمی گذارند
همان افرادی هستند که سزاوار همنشینی در روشن ترین روزهایتان اند . . .

امشب از دنیای تو یک مرد تنها میرود

ترک شهرت می کند آنسوی دنیا میرود

چون غریبی مانده تنها و بی کس و بی اقربا

زندگی را می کند حاشا ی حاشا میرود

او حیاتش پر ز محنت بود و دردش بی دوا

کرده گل های خزانی را تماشا میرود

او که عمری با خودش تنهای تنها مانده بود

در رخ آیینه هم نابود و پیدا میرود

میرود تا دورها فارق زهر نام و نشان

گر چه عاشق بوده است از عشق رسوا میرود

میشود گم در میان هجمه های زندگی

همچو قویی تا بمیرد سوی دریا میرود

سلام خوش اودین به جمع دوستای همخونه