گفتی پدر این سرزمین ، دور باد از شر و دروغ

وقتی نبیند این دیار ، دشمن بماند بی فروغ

گفتی چنان ارزنده است ، این خاک زرین کهن

خاکی که جسمت بعد مرگ ، یک ذره از ایران بود

شرم بر ما ای پدر ، ما خود شدیم دشمن او

مهر وطن قحطی شده ، رایج شده کذب و دروغ

شرم بر ما ای پدر ، دادیم به باد آداب خویش

بیگانه شد سرمشق ما ، از یاد بردیم رسم خویش

به جای شمس و مثنوی ، سر داده ایم حزن و فغان

شیون شده عادت ما ، ما وارثان مهرگان

شرم بر ما ای پدر ، ماکه ز خود بی خبریم

دزدیده شد گنج وطن ، در خواب خوش غوطه وریم

بردند ربودند خاکمان ، به گل نشست دریایمان

گل ها همه پژمرده اند ، رنگ رفته از فرهنگمان

تقصیر ندارد روزگار ، ظالم نخوانید این جهان

بر این دیار با شکوه ، ما خود نبودیم پاسبان

بر این دیار با شکوه ، ما خود نبودیم پاسبان

تقصیر ندارد روزگاه ، ظالم نخوانید این جهان

بر این دیار با شکوه ، ما خود نبودیم پاسبان

بر این دیار با شکوه ، ما خود نبودیم پاسبان

من از عمق وجود خودم ، خدایم را صدا کردم

نمیدانم چه میخواهی ، ولی امروز برای تو ، برای رفع غم هایت

برای قلب زیبایت ، برای آرزوهایت ، به درگاهش دعا کردم

و میدانم خدا از آرزوهایت خبر دارد ، یقین دارم دعاهایم اثر دارد . . .

سالی که رفت سال غم و درد و " آه " بود
سـالی که روزهــای سپـیـدش سیـاه بود

عشقی کبود سهم دل غصه دار من
عشق کسی که اول ره، نیمه راه بود

گفتی: که « بگذریم » گذشتم... چه شد بگو؟!...
این سالها تقاص کدامین گناه بود

گفتی: « ببین به چشم من این عشق تازه را »
دریافتم که عشق فقط اشتباه بود

اردیجهنم تو دلم را شکسته است
آن روزها چقدر دلم سر به راه بود

امسال من شبیه سه سال گذشته است
سالی که رفت سال غم و درد و آه بود...

سالی که رفت سال غم و درد و " آه " بود
سـالی که روزهــای سپـیـدش سیـاه بود

عشقی کبود سهم دل غصه دار من
عشق کسی که اول ره، نیمه راه بود

گفتی: که « بگذریم » گذشتم... چه شد بگو؟!...
این سالها تقاص کدامین گناه بود

گفتی: « ببین به چشم من این عشق تازه را »
دریافتم که عشق فقط اشتباه بود

اردیجهنم تو دلم را شکسته است
آن روزها چقدر دلم سر به راه بود

امسال من شبیه سه سال گذشته است
سالی که رفت سال غم و درد و آه بود...