بعضی آدمها

بعضی آدمها ،

انگار چوب اند…

تا عصبانی می‌شوند ،آتش می‌گیرند،

و همه جا را دودآلود می‌کنند،

 
همه جا را تیره و تار می‌کنند،

 
اشک آدم را جاری می‌کنند...

 

ولی بعضی ها این طور نیستند؛

مثل عودند...

وقتی یک حرف میزنی که ناراحت می‌شوند ، و آتش می‌گیرند،

بوی جوانمردی و انصاف می‌دهند ،

و هرگز نامردی نمی‌کنند.

 

این است که «هر کس را می‌خواهی بشناسی، در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»